Gimnazjum i Centrum Kultury, Białołęka
Lokalizacja
ul. Van Gogha, Warszawa — Białołęka
Inwestor
Urząd Miasta Stołecznego Warszawa
Zespół projektowy
Tomasz Konior
Tomasz Danielec
Andrzej Witkowski
Mateusz Biskupek
Paweł Gruszka
Mariusz Okrajek
Powierzchnia
7 713 m2
Kubatura
49 600 m3
Projekt
2003
Realizacja
2005
Nagrody
Nagroda główna w konkursie Polski Cement w Architekturze 2006
Nagroda Roku SARP 2005 — najlepszy budynek ze środków publicznych
Ikony Architektury — 20 najlepszych realizacji w Polsce po roku 1989
I nagroda w Międzynarodowym Konkursie Młodych Architektów „Leonardo 2007” w kategorii Obiekt Użyteczności Publicznej
Nominacja do Mies van der Rohe Award 2005
Opis
Obiekt zanurzony w naturalnym krajobrazie, stanowi swoistą enklawę natury i kultury. Nadwiślański krajobraz z cennym starodrzewem, zainspirował miękkie, niemal organiczne wpisanie obiektu w otaczającą zieleń.
Gimnazjum zaprojektowano w południowej części działki. Takie usytuowanie wynika z ważnego założenia: oprócz całkowitego zachowania istniejącej zieleni chodziło o „wciągnięcie” do wnętrza parkowego nabrzeża Wisły. W zachodniej części działki zrealizowano pełny wielofunkcyjny program sportowy.
Budynek łączy w sobie cztery funkcje, z których każda mogłaby stanowić program dla osobnego obiektu: szkoła, ośrodek kultury z teatrem, biblioteka i zespół sportowy. Połączenia dokonano w taki sposób, aby w jednym budynku zachować autonomię każdej z wymienionych funkcji. Elementem spinającym jest ceglana wijąca się ściana, która unifikuje cały zespół od strony Wisły i parku. Za tym murem znajduje się forum— rodzaj wewnętrznego zadaszonego placu, który rozprowadza do poszczególnych części budynku, zarazem sprzyja spotkaniom i integracji różnych grup użytkowników.
Cegła i licowy beton architektoniczny mają stanowić o surowym charakterze obiektu. Kolorowa posadzka i fragmentarycznie stosowane akcenty barwne kontrastują z szarością tła. Przestrzeń forum oświetlona jest trzema umieszczonymi centralnie owalnymi świetlikami, które nadają wnętrzu wyjątkowy klimat. Ich forma powtarza w miniaturze kształt auli, co stwarza swoistą grę brył i światła.
