Projekty

IDEA 
Tradycja budowania w Krakowie jest kontynuowana w prezentowanej koncepcji. Jego specyfika kształtowana przez wieki, jest wzorem spójnej różnorodności. Budynki stanowią zwartą tkankę urbanistyczną. Dzięki temu czytelna jest struktura przenikających się przestrzeni otwartych, placów i ulic, oraz przestrzeni zamkniętych jak domy i wewnętrzne dziedzińce. Na tym opiera się kanon dawnej zabudowy,
który mimo upływu czasu nie stracił
na aktualności. ULICA Grodzka tworzy taki fenomen przestrzeni między budynkami
z sekwencją placów, dziedzińców i ogrodów. Łączą je bramy, a wieże akcentują najważniejsze funkcje i miejsca. MIASTO i jego KOD URBANISTYCZNY jest wzorcem dla nowej siedziby Akademii Muzycznej.

URBANISTYKA
Gęsto zadrzewiony teren nabrzeża stanowi bezpośredni kontekst przyszłego założenia. Działka jest wycinkiem rozległego obszaru
z reliktami zabudowy pofortecznej i koszarów wojskowych. Przyszły KAMPUS odtwarza przebieg dawnej ulicy Skrzatów chroniąc i eksponując zabytkowy DRZEWOSTAN określając ostatecznie ideę projektu jako ZIELONE MIASTO MUZYKI.

ARCHITEKTURA 
Nieregularnie ułożone, proste BRYŁY formują pierzeje wzdłuż osi Północ- Południe tworząc sekwencję ogólnodostępnych przestrzeni publicznych. Od strony miasta ich początek wyznacza reprezentacyjny PLAC zaakcentowany WIEŻĄ prowadzący do głównego wejścia. Kontynuację placu stanowi obszerne FOYER, które łączy obie pierzeje i dostępne
dla publiczności sale koncertowe. Przeszklone ściany otwierają wnętrze na zielony DZIEDZINIEC. Agora jest wewnętrzną przestrzenią uczelni przeznaczoną do odpoczynku i plenerowych wydarzeń. Służą temu zacienione łąki
i umieszczony na wzniesieniu amfiteatr.
Do wnętrza dziedzińca prowadzą BRAMY ukształtowane między budynkami, pod łączącymi je przewiązkami. Bramy umożliwiają swobodne poruszanie się po terenie jak również wydzielenie agory z ogólnodostępnego obszaru. Dziedziniec od strony Wisły zamyka umieszczona naprzeciw foyer BIBLIOTEKA. Rozciągający się w stronę nabrzeża teren kampusu zajmuje okazały OGRÓD stając się naturalną kontynuacją zielonego nabrzeża z rzeźbami i różnorodnymi gatunkami drzew. ARBORETUM nawiązuje do pasji patrona uczelni. Najważniejszą przestrzenią w kampusie jest SALA KONCERTOWA. Jej szczególne znaczenie podkreśla relief elewacji oraz panoramiczne okno. Architektura dziesięciu ortogonalnych brył została ukształtowana przez funkcje poszczególnych części akademii.
Każdy z budynków przeznaczony jest dla konkretnego wydziału, sal koncertowych
lub administracji. Skala budynków maleje
w stronę bulwarów wiślanych. BUDYNEK ISTNIEJĄCY, wpisany do rejestru zabytków zostanie odrestaurowany i zaadaptowany na cele edukacji muzycznej dzieci i młodzieży. Zwarta zabudowa i otwarte, zielone przestrzenie
są pomysłem na nowy kampus, przywołaniem tradycji ale również myśleniem o środowisku naturalnym.

MATERIAŁY
CEGŁA jest wciąż obecna i charakterystyczna
dla krakowskiej architektury. Znajdujemy
ją również w bezpośrednim sąsiedztwie przyszłego kampusu. Zarówno pobliskie fortyfikacje jak i architektura przemysłowa Zabłocia ujawnia znakomite przykłady
jej zastosowania. Szara cegła jest pomysłem
na prostą ale wyrazistą elewację poszczególnych brył kampusu. W strofie cokołu przybiera wertykalny rytm ceglanej plisy. Taka architektura, z czasem porośnięta zielenią szybko zasymiluje się z naturalnym otoczeniem.
SUROWY BETON oraz DREWNO kształtują charakter wnętrz nowego kampusu.

KOMPOZYCJA ELEWACJI zakłada powtarzalny układ okien tworząc spójny język całego założenia. Wyjątkiem są przestronne przeszklenia ważnych wnętrz, takich jak sala koncertowa
i kameralna, aule, sala teatralna, senatu, prób orkiestry i chóru.

EKONOMIA
Pragmatycznie ukształtowane bryły poszczególnych wydziałów i części akademii stanowi czytelny, logiczny i rozpoznawalny
kod poruszania się w przestrzeni.

Każdy z budynków jest dostępny z zewnątrz, może stanowić osobny obiekt lub kolejny etap realizacji kampusu. Budynki są proste i zwarte. Powtarzalność rozwiązań umożliwia prefabrykację i ekonomiczne budowanie.
Każdy z obiektów obsługiwany jest jedną klatką schodową i jedną windą. Zredukowano ilość dachów. Świadomie zrezygnowano z trudnych technologii i skomplikowanych form. Zastosowanie tanich, sprawdzonych
i powtarzalnych technologii pozwala skoncentrować środki na jakości detalu
i standardzie wykończenia. Racjonalność struktury ogranicza koszty bieżącej eksploatacji oraz umożliwia w przyszłości łatwą przebudowę
i rozbudowę dostosowując funkcje
do zmieniających się potrzeb uczelni.